جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- حسین 82
بایگانی
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 2
- اسفند 1386 3
- دی 1386 1
- آبان 1386 1
- مرداد 1386 1
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 1
- فروردین 1386 1
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 2
- دی 1385 2
- آبان 1385 1
- مهر 1385 1
- مرداد 1385 1
- تیر 1385 2
- خرداد 1385 1
- اردیبهشت 1385 4
- فروردین 1385 2
- اسفند 1384 4
- بهمن 1384 3
- دی 1384 5
- آذر 1384 4
- آبان 1384 4
- مهر 1384 1
- شهریور 1384 2
- مرداد 1384 3
- تیر 1384 4
- خرداد 1384 10
- اردیبهشت 1384 3
آمار : 150364 بازدید
Powered by Blogsky
حسین
سه‌شنبه 23 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 11:56 ق.ظ
چیه این؟
می گویند کم گوی و گزیده گوی ...
ولی نگفته اند هیچ نگوی.
به نظرتان من چقدر باید بنشینم به فکرکردن که این درب باغی است. درب خانه ای است.
سرایی است. ..
...
بگشا لعل شکر بار ...
توی این همه ؛حسین؛ من باید که صدای قدم دوست را بشنوم. که بی آدرسی فقط با یک نام حسین می آید و می نویسد.(امیدوارم که به خطا نفرقته باشم)
ممنون از داستان زیبایی که نوشته بودی. خوانده بودمش ولی این داستان از جمله داستانهایی است که بارقه های چندباره آن در تکرار و مرور نگاه آگاه آدمی را بیدارتر می گرداند.
تقریبا؛ همین برداشت را من نیز داشته ام. اما.
گاهی غرق شدن در انتخاب حضرت دوست ما را به بیراهه می کشاند و غرور و سربلندی بیش از حد اگر به یادمان نیاورد کجا بوده ایم به قهقرا می کشاندمان.
برقرار بمانید